week 23: 9 - 12 juni 2010

Marian Kromkamp

Boeketreeks

Uitnodiging


Tentoonstelling



Confrontatie

Marian Kromkamp is haar naam. Beeldend kunstenaar uit een habitat van (beeldend) kunstenaars. Dat zie je er op de een of andere manier toch van af.

Haar werk, bloemrijk, pasteltinten, toegankelijk, ademt het kunstenaarschap. De grotere schilderijen overwegend zachte blauw- en groentinten, het kleinere werk strakker en toch ook weer lichtvoetiger met een neiging naar roze tegen een duistere achtergrond.

De grotere schilderijen, bevaasde bloemen tegen een zacht gekleurde achtergrond in een vlokkerige bijna expressionistische stijl geschilderd, ademen een bijna sacrale rust uit en toch de horizontale lijnen doen je ogen haken. Het zijn niet de lijnen om de perspectiefloze werken van diepte te voorzien, het zijn de lijnen waarmee de kunstenaar onderzoek doet naar wat het effect zal zijn, wat doet het met het werk, wat doet het met de kijker. Het experimenteren met vorm, het abstraheren van de werkelijkheid, het onderzoek is waar het de kunstenaar om te doen is. Oppervlakkig gezien hebben we te maken met lichtvoetige, herkenbare, toegankelijke schilderijen die boven menig bankstel niet zouden misstaan. Maar het is niet wat ermee bedoeld wordt, het gaat niet om een beeld naar de werkelijkheid. De lijnen bieden structuur aan het beeld, ze ordenen als het ware de manier waarop onze ogen gedwongen worden te kijken.

Het kleinere werk is als een serie gepresenteerd, maar vergis je niet, er zijn er meerdere van, en de keuze van de hier tentoongestelde werken en het ritme dat zich voor je ogen ontvouwd zijn een bewuste keuze en vinden hun oorsprong in hoe de ruimte zich verhoudt tot het werk. Ook al is het werk in het atelier ontstaan, de wijze van presentatie is zoals dat zo mooi heet ‘site-specific’. Waar in de grote werken het contrast gevonden wordt in beeld en lijnstructuur springt bij het kleinere werk de tegenstelling van voor- en achtergrond in het oog. De confrontatie van het vlak en de vorm, van het negatieve en het positieve. Diep donkere vlakken tegenover de zachtmoedige bolle vaasjes met evenzo zachtmoedige mooie bloemen. De combinatie van werken heeft als titel ‘De boeketreeks’ meegekregen. Een titel met een vette knipoog en in dit geval juist het tegendeel van een serie van clichés.

De prijzen die de kunstenaar mij noemde zijn alleszins billijk en uiterts betaalbaar. Zeker als je nagaat dat het hier om autonoom werk gaat van een professional. Hier niet het werk van een amateur die een creativiteitscursus heeft gevolgd, maar van een beeldend kunstenaar die haar kwaliteiten toont en die en passant ook nog haar kennis overdraagt door als schilderdocent werkzaam te zijn. Vraag er even naar bij de bediening, prachtig werk voor een schappelijke prijs.

Lunchroom Kolste een rustpunt in de stad, even rustig zitten, even van een kopje koffie genieten en even genieten van prachtige kunst. Kunstroom is het predicaat waarmee Kolste zich graag afficheert, met het werk van Marian Kromkamp is dat ook meer dan terecht.

Ronald Schulp

Hengelo, 6 juni 2010


Voor wie nog wat meer weten wil

Marian Kromkamp heeft geen website en haar CV is niet helemaal bijgewerkt, dat is een omissie waar ze, zo heeft ze me beloofd, gauw wat aan gaat doen. Haar, ook niet helemaal complete, portfolio geeft echter een wordingsgeschiedenis weer die het werk in de tentoonstelling bij Kolste een geheel eigen dimensie verschaft, die verhaalt over de drijfveren van de kunstenaar, haar worsteling met materiaal en beeld.

De oppervlakkige beschouwer ziet een serie toegankelijke schilderijen. Ik, die het genoegen heb gesmaakt haar portfolio in te zien, trek daaruit conclusies over het werk die oppervlakkig gezien niet meteen voor de hand liggen. Ik geef mijn bijdrage niet voor niets de titel Confrontatie. Op die noemer kwam ik uit nadat ik met de kunstenaar sprak en haar porfolio zag. Ik probeer uit te leggen hoe ik daar zo op kwam.

Wat als eerste opvalt, is dat Marian Kromkamp begonnen is met driedimensionaal, ruimtelijk en sculpturaal werk. Installaties die een gevecht aangaan met de ruimte waarin ze tentoongesteld zijn. Of, zoals op de oude begraafplaats in Hengelo de installatie ‘The story of our lives’, waarin op wonderlijke wijze het leven en de dood, het verhaal van het leven een plek vindt juist daar waar het geëindigde leven tot stof kan terugkeren. Ook de stilistisch vormgegeven ‘stoel’ (van Mies Bouwman voor de ouderen onder ons) kreeg van haar niet voor niets de titel ‘Confrontatie’.

Het gaat bij Marian om, soms hoekige, geometrische patronen. Het gaat om oppervlakte versus drie dimensionaliteit. Haar (zeef) bedrukte blik, met als hoogtepunt wat mij betreft het werk ‘Mijn gedachten in de wolken’, klapt van een plat vlak open in drie dimensionaliteit maar heeft ook in zich de confrontatie van de gedrukte (een uitvergroting van menselijke hersenen) zachtheid tegenover de gestaalde hardheid van de drager. Ook in haar uitnodigende werk ‘Come closer’ tref je die tegenstelling weer aan. Een ander hoogtepunt is ‘Blue eyes’ en ‘Green eyes’ waar als het ware het onderzoekende zachte oog speelt met de meer abstracte elementen die ook al een zachtheid vertonen in een intrigerend onderzoek naar wat de beelden (in dit geval computerprints) doen met het materiaal van de drager.

Langzaamaan lijkt het experiment waarmee printtechnieken worden verbonden met een ongebruikelijke drager uitonderzocht te zijn en stapt Marian over op olieverf en acrylverf op blik om voorlopig te eindigen met de werken op doek die we in de tentoonstelling bij Kolste te zien krijgen. Studies van vorm en kleur (Sienna on green), een hart voor de tentoonstelling ‘Anatomie’ die het MHHK organiseerde in het kader van Okart 2008, een driedimensionaal vogelhuisje teruggebracht tot een modeltekening op een tweedimensionaal vlak voor het project ‘Vogelvrij, zo vrij als een vogel’. Allemaal ontwikkelingen die de tentoonstelling bij Kolste een stuk leesbaarder maken, die een extra en ook meer inhoudelijke dimensie toevoegen aan hetgeen de argeloze beschouwer zo op het eerste gezicht te zien krijgt. Vraag maar even naar haar portfolio bij Eghard of Hanneke en geniet.